Actief lui zijn

Today I don’t feel like doing anything tudidu tudidu I just wanna lay in my bed tudidu tudidu…

Nou vooruit een blog schrijven lukt wel vandaag. De afgelopen tijd heb ik weer veel leuke dingen gedaan waar ik zometeen over ga vertellen. Maar eerst moet ik even mijn verbazing bij jullie kwijt over hoe lui ik kan zijn! Ik woon dan wel in de Prinsessestraat maar ik gedraag me ook steeds meer als een prinses. Soms ben ik zo lui dat ik (net als mijn broertje dat thuis ook altijd goed kon) ga zitten wachten tot er iemand op staat om wat uit de keuken te pakken en dan schaamteloos vraag of diegene ook voor mij wat te drinken wil pakken. En ook ben ik al dagen te lui om boodschappen te gaan doen wat vandaag toch echt nodig is dus vanavond maar weer even naar de Tullip.

Nu voel ik mij wel dagelijks lui, toch heb ik weer veel leuke dingen gedaan sinds de vorige blog. Op 29 oktober zijn we naar Ston island geweest. Een schiereiland gelegen aan de rechteroever van het brokopondo-meer. Het was een relaxdagje waarbij we met de korjaal zijn gaan varen over het prachtige, eindelijk soort van blauwe, water en de brulaapjes op een andere eilandje hebben bezocht. ’s Avonds was er een Halloweenfeest in de stad bij het Euphoria hotel. We hadden de vorige dag maskers en schmink gekocht en zijn bloederig de deur uit gegaan. Aangekomen op het feest bleek dat we de enige groep bakras (Hollanders) waren. Dat was eens een keer wat anders dan uitgaan tussen de Nederlandse studenten. Het was een leuke avond en k heb een leuk gesprek gehad met een meneer die precies leek op die meneer van lekker lekker van lassie.

Over rijst gesproken: ik heb eindelijk weer sushi gegeten! Wel een beetje anders dan in Nederland maar mijn verslaving is weer op peil.

Vorig weekend 5 en 6 november zijn we naar Nickerie + Bigi pan geweest. Op facebook werd ik gestalkt (op een leuke manier) door Chico. Chico is de meest vrolijke en enthousiaste Surinamer die ik tot nu toe heb ontmoet! Hij stuurde mij foto’s van tripjes naar Bigi pan en of ik en m’n huisgenoten mee wilden. Chico had een mooi prijsje gemaakt voor ons, veel goedkoper dan bij anderen dus wij gierige Hollanders zeiden gelijk ja.

Om 07.00 zijn we met de taxi naar het huis van Chico vertrokken en daar aangekomen stond een uitgebreid ontbijt op ons te wachten.  Chico had niet te veel gezegd toen hij zei dat we vooraf niet mochten ontbijten en dat we geen eten mee hoefden te nemen op trip. Na het ontbijt stapten we met nog meer eten voor onderweg de bus in naar Nickerie. Onderweg stond een cd aan van iemand die waarschijnlijk fan is van Marco Borsato, Afrojack en Andre Hazes. Vreemde combi maar wel goed mee te zingen!

In Nickerie aangekomen hebben we een markt bezocht, mensen heel blij gemaakt toen ze met ons blanken op de foto mochten en zijn we naar een dijk gereden. Even dacht ik dat we in Nederland waren toen ik op de dijk stond. We moesten met een trappetje de soort van duinen over en achter de duinen lag grijs water met een bewolkte lucht. De kleine aanwezigheid van heimwee die ik af en toe voel was gelijk een stuk minder. Een uurtje later was het helemaal weg toen we net de boot ingestapt waren en het vervolgens keihard begon te regenen. Bah bah bah regen!

Maar regen in Suriname is niet zo erg als regen in Nederland. Na een half uurtje was het over en kon de boottocht door het jungle riviertje beginnen. Ik zat samen met Claudia bij Chico op de boot. De rest zat op andere boten. Het was een heel fijn boottochtje waarbij we aapjes hebben gezien en heel veel soorten vogels. Ook voeren we langs veel dode bomen die een soort van dode bomenkerhof vormden. Ik vond zoals gewoonlijk alles wat ik zag weer erg indrukwekkend. Vooral de termieten op de bomen daarover heb ik Chico de oren van zijn hoofd gevraagd. Maar wat zijn dat dan? Waarom is het zwart? Hoe maken ze die sporen op de bomen? Mochten jullie nu een antwoord verwachten: ik weet het niet want Chico wist het ook niet echt.

Na de boottocht kwamen we aan op het meer. Er stonden meerdere huizen op palen in het meer en een ervan was ons verblijf. Het was supermooi om zo op het water te verblijven en er was zo veel rust. Je hoorde alleen de vogels en natuurlijk af en toe een mug. We zijn gaan kijken bij de flamigo’s, rode ibissen en nog een paar witte vogels en ’s avonds heeft het flink geonweerd en dat was ook mooi om te zien. De volgende ochtend heb ik rond 06.00 de zonsopgang gezien. Supermooi! Wat een geluk om dit allemaal te mogen zien en mee te maken!

’s Middags zijn we vissen uit het net gaan halen. Tenminste ‘we’ = de hele groep - ik en nog een paar andere prinsesjes. Ik vond het best heftig om die visjes (Tilapia’s) zo te zien spartelen in de boot. Sommige visjes heb ik even geaaid voordat ze stierven. Haha bah bah lekker dramatisch maar vond het echt wel naar voor die beestjes. De krab vond ik minder zielig toen een van de vismannen zijn scharen eraf trok. Krabben zijn gewoon eng!

Na het vissen en modderbaden, wat ik natuurlijk ook echt niet heb gedaan, rollen door de vissenpoep (en onze eigen poep want de wc’s van de huizen kwamen uit in het meer), zijn we saoto soep gaan eten en weer aan de terugreis begonnen.

Eenmaal thuis heb ik nog een kleine operatie ondergaan. Een van mijn muggenbulten was zo erg gaan ontsteken op mijn been dat er een mega grote bult zat. Met natuurlijk veel heel veel pus. Sommige huisgenoten vonden dit erg interessant en Aukje de schoonheidsspecialist heeft de bult voor mij geopereerd. Superpijnlijk, tranen in m’n ogen! Maar wel superfijn want de bult is nu bijna weg.

Op het project bij het oppashuis is alles ook heel fijn! Ik loop goed op schema met de kinderen. We zijn hard aan het oefenen met zingen en dansen. Ik word zo vrolijk van die kinderen! Ze zijn zo druk! (al die fernandes, ijsjes en stroop) Maar die drukte geeft me wel energie, heel handig om van mijn luiheid af te komen. Ik heb de kinderen zelf de pasjes van het dansje laten bedenken en dat kunnen ze goed. We moeten wel echt nog even flink verder oefenen want ik stel best hoge eisen aan de kinderen maar ik weet zeker dat het goed gaat komen. Mijn creatief project met de knutsel opdrachten verloopt ook goed en project fondsenwerven staat ook weer in de aandacht. Dat laatste project was een verplicht project vanuit school waarbij ik in Nederland geld ingezameld heb voor het oppashuis. Afgelopen week ben ik samen met mijn begeleider gaan kijken in winkels wat de prijzen zijn van spullen voor de opvang. Ik kan nog niet vertellen wat ik met het geld ga doen dat ik bij jullie heb ingezameld. Dit veranderd steeds: eerst een wasmachine, toen speelgoed, toen een zwembad. We zijn er nog niet uit wat het gaat worden maar ik houd de sponsors op de hoogte!

Over hoogte gesproken…(leuk he al die bruggetjes)… gisteren zijn we naar Brownsberg geweest. Dit is een natuurreservaat waar we hebben gewandeld door de jungle en twee watervallen hebben bezocht. Door de droge tijd kwam er niet echt water uit de watervallen dus dat was apart of eigenlijk gewoon best saai om te zien. Maar het wandelen door de jungle begin ik wel steeds leuker te vinden. Ik ben minder bang voor beesten en mijn conditie is ‘lichtelijk’ verbetert door de kickbokslessen op de donderdagavonden. Toch is het jammer dat je tijdens het wandelen niet heel goed om je heen kunt kijken want voor je het weet struikel je over een liaan en lig je plat. Daarom af en toe maar even stoppen en foto’s maken. En water drinken heel veel water want het zweet komt er overal uit. Laatst heb ik met een aantal huisgenootjes de film Tarzan gekeken. Ze zeggen dat het helpt om geluiden te maken tijdens het sporten om meer kracht te verdienen nou die tarzan kreet ohiyoyeee is perfect om toch door te kunnen gaan als je eigenlijk denkt dat je bijna van de berg afvalt omdat je geen adem meer hebt.

Toen we gisteravond terugkwamen van Brownsberg ben ik supersnel gaan douchen en heb ik me opgemaakt voor een verlovingsfeest. Schrik niet ik was niet degene die ging verloven! Hele mooie mannen hier hoor maar dat zou wel erg enthousiast zijn! Nee een nieuwe huisgenoot heeft in het vliegtuig een mevrouw ontmoet die haar heeft uitgenodigd voor een verlovingsfeest hier in Paramaribo. Ze mocht haar huisgenootjes ook allemaal meevragen. Toen ik hoorde dat ik mee mocht naar een verlovingsfeest in Suriname van een christelijke jongen en een hindoestaans meisje zei ik met mijn grote liefde voor verschillende culturen en religies: jaaa ik ga mee! Later bleek de jongen niet christelijk maar islamitisch maar dat maakt het zeker niet minder interessant om mee te maken! We werden met een taxi opgehaald een naar het feest gebracht. De taxi werd betaald door de mevrouw en toen we aankwamen werden we hartelijk ontvangen. Wat wel gek was, was dat er nog helemaal niemand was en dat de vrouw ons gelijk de bar wees, de bekers, de keuken, de hapjes, de sausjes, de dienbladen..huh? Ja of jullie even zouden willen helpen met het bedienen van de gasten? Als ze straks binnenkomen mag je iedereen een cola aanbieden en met de hapjes rond gaan en als ik de verloving heb aangekondigd mogen jullie champagne uitdelen. Met een ergens toch wel een beetje beschaamd hoofd vertelde ze ons daarna dat we wel eerst zelf de hapjes moesten proeven en dat we zoveel drankjes moesten drinken als we wilden en later nog uitgebreid moesten eten van het buffet. Ohja en ze had nog een cadeautje voor ons voordat we naar huis zouden gaan.

Oke superraar dit en totaal niet de verwachting maar he wat maakt het uit! Ik heb 0,0 horeca ervaring maar ben er altijd voor in om nieuwe dingen te proberen dus aan de slag dan maar! (niks voor mij dus! Dacht dat m’n arm eraf zou vallen toen ik 5 minuten met die schaal bitterballen rondliep). Ik heb drie keer rondgelopen met de bitterballen en een aantal keer wat drankjes uitgedeeld en verder gewoon zelf lekker gegeten en gedronken. Twee uur later stonden we weer buiten omdat we nog een feestje hadden. We kregen geld mee voor de taxi en de vrouw bedankte ons hartelijk voor ons keiharde werken. Ons cadeautje had ze aan Reinie, mijn huisgenoot, gegeven.  Reinie heeft dit in de taxi terug aan ons uitgedeeld alsof ze sinterklaas was. Ieder kregen we 100 srd! Haha moet er nog steeds om lachen nu ik het zo opschrijf. Was een leuke avond!

Nou nu is mijn blog wel lang genoeg geworden veel leesplezier onder de warme deken op de bank met hete thee en de verwarming aan! Haha verwarming! Groetjes uit het lui makend hete maar prachtige Suriname. X.